o mówieniu

См. также в других словарях:

• absolutny — absolutnyni 1. «całkowity, zupełny, bezwzględny; nie mający żadnych wyjątków, nie nasuwający żadnych zastrzeżeń» Absolutna cisza. Absolutny spokój. Absolutny rekord, rekordzista. Mieć absolutną rację, absolutne zaufanie do kogoś. ∆ Absolutna… …   Słownik języka polskiego

• falset — m IV, D. u, Ms. falsetecie; lm M. y 1. «nienaturalnie wysoki, piskliwy głos w mówieniu, śmiechu itp.» Mówić, wołać, śmiać się falsetem. Głos wpadający w falset. 2. muz. «głos męski (głównie tenorów), wydobywany z silnie napiętych wiązadeł… …   Słownik języka polskiego

• gadać — ndk I, gadaćam, gadaćasz, gadaćają, gadaćaj, gadaćał, gadaćany pot. «mówić, rozmawiać, opowiadać, często z odcieniem lekceważącym» Lubił dużo gadać. W kółko gadała o tym samym. Nie gadaj głupstw. ◊ Nie ma co gadać, co tu (dużo) gadać «szkoda słów …   Słownik języka polskiego

• gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

• kropelkowy — przym. od kropelka ∆ med. Zakażenie kropelkowe «wtargnięcie do ustroju zakaźnego czynnika chorobotwórczego, rozsiewanego z kropelkami śliny, śluzu, przy mówieniu, kaszlu, kichaniu» …   Słownik języka polskiego

• me — I D. mego, C. memu, NMs. mym; lm M. me, DMs. mych, C. mym, N. mymi książk. forma skrócona zaimka moje → mój II zwykle przedłużone: mee «głos przypominający meczenie niektórych zwierząt, zwłaszcza kozy» ◊ Ani be, ani me a. ni be, ni me «ani słowa …   Słownik języka polskiego

• mowny — mownyni, mownyniejszy 1. «związany z mówieniem, z mową; wyrażający się w mówieniu; służący do mówienia» Zainteresowania mowne dziecka. 2. przestarz. «wymowny, wygadany» Nie był zbyt mowny. □ Chłop mowny a kot łowny z głodu nie zemrą …   Słownik języka polskiego

• nagardłować się — dk IV, nagardłować sięłuję się, nagardłować sięłujesz się, nagardłować sięłuj się, nagardłować sięował się pot. «powiedzieć wiele czegoś gardłując, mówiąc z przejęciem, ożywieniem; powiedzieć dużo zdzierając gardło, wysilić się przy głośnym… …   Słownik języka polskiego

• opluć — dk Xa, opluję, oplujesz, opluj, opluł, opluty opluwać ndk I, oplućam, oplućasz, oplućają, oplućaj, oplućał, oplućany 1. «opryskać plwocinami, śliną; plując zanieczyścić» Opluć podłogę. 2. «oczernić, oszkalować kogoś» opluć się opluwać się 1.… …   Słownik języka polskiego

• płynny — 1. «będący płynem, mający postać płynu, używany w postaci płynu; ciekły» Płynna masa, magma. Roztopiony, płynny metal, wosk. Paliwa płynne. Smary płynne. Pokarmy płynne. ∆ Gaz płynny «mieszanina skroplonych węglowodorów, zawierająca głównie… …   Słownik języka polskiego

• po co — «wyrażenie oznaczające pytanie: w jakim celu, z jakiego powodu, dlaczego; także z odcieniem ekspresywnym uwydatniającym brak sensownego celu, racji, bezskuteczność jakiegoś działania» Po co tam poszedłeś? Po co przyjechałeś? Po co się wtrącasz do …   Słownik języka polskiego